Hoe weet je of honden spelen of vechten? Soms twijfel je als baasje of je viervoeter gewoon wild aan het stoeien is of dat het escaleert. Ontdek aan welke signalen je dit herkent en wanneer je moet ingrijpen.

 

Spelen of vechten: functie van het spel

Om te herkennen of het tussen twee honden om spelen of vechten gaat, is het belangrijk om eerst iets te weten over de functie van het hondenspel. Want ook van nature hebben viervoeters het spelen nodig. Nieuwsgierigheid en het zoeken naar spanning zijn de sterkste drijfveren voor het spelgedrag.Verder bevordert het de band tussen dieren; het kan een soort warming up zijn voor gezamenlijke activiteiten, zoals de jacht of een patrouille. Ook gebruiken viervoeters het spelen om opwinding en spanning verlagen.

 

De tekst gaat verder onder de afbeelding.

 

Het spel als leermodel voor pups

Voor jonge dieren dient het hondenspel om grenzen te verkennen; zowel op fysiek als sociaal vlak. Een pup speelt op een ‘laag risiconiveau’. In een veilige omgeving zal hij door het spelen de kracht van zijn lichaam ervaren en testen hoe hij zich tegenover soortgenoten moet gedragen.

 

Is dit spelenderwijs stoeien of serieus vechten?

Soms kunnen stoeiende viervoeters op vechtende tegenstanders lijken. Daarom is het goed te weten hoe je de ‘speelmodus‘  van honden herkent:

• De hondentaal is duidelijk gericht op speelsignalen: licht geopende bek, staart in een boog, kwispelen, overdrijvingen in mimiek en bewegingen; ziet er soms zelfs clownesk uit.
• Als er gegromd wordt klinkt dit niet dreigend maar juist helderder en hoger dan tijdens een conflict.
• Af en toe pauzeren de honden, gevolgd door een uitnodiging om weer te spelen.
• De rollen draaien af en toe om: de ’jager’ wordt de ‘prooi’ en de sterkere laat over het algemeen de zwakkere winnen.
• Er heerst een ontspannen, vertrouwde sfeer.
• Honden verwonden elkaar niet.

 

De tekst gaat verder onder de afbeelding.

 

Pseudospel

Bij volwassen honden wordt vaak een ‘pseudospel’ gezien. Eén van de speelpartners heeft daarbij een duidelijk doel en zet het spelen strategisch in. Tussen reu en teef dient het pseudospel vaak om te verleiden. Tussen viervoeters van hetzelfde geslacht kan het spel in worden gezet om elkaar af te tasten en te leren kennen. Vooral onder jonge reuen wordt het pseudospel ingezet om de fysieke en psychische krachten van de tegenstander te testen. Zeker hierbij is het soms moeilijk te herkennen of het om spelen of vechten gaat. Voor de ontwikkeling van puberende dieren tot sociaal zelfverzekerde honden, zijn dit soort interacties echter onmisbaar.

 

Spelen als conflictstrategie

Jonge honden vallen vaak terug op spelen wanneer de situatie met een volwassen soortgenoot hen te spannend wordt. Ze proberen op die manier de dreigende agressie af te wenden en de aanvaller gunstig te stemmen. Deze conflictstrategie wordt ook wel ‘flirt’ of ‘fiddle about’ genoemd en zien we bij sommige volwassen honden ook terug. Dit gedrag is bijvoorbeeld typerend voor Golden Retrievers en Labrador retrievers. Wat in eerste instantie speelzucht lijkt, is in feite een teken van spanning. Je herkent het doordat de ontspannen speelhouding ontbreekt.

 

De tekst gaat verder onder de afbeelding.

 

Zo zie je dat de stemming omslaat

Bij de vraag of het om spelen of vechten gaat, is het ook belangrijk je te realiseren dat wat als een luchtige spel begint alsnog kan eindigen in een conflict. Een omslaande stemming herken je aan:

• Typische speelsignalen die verdwijnen
• Gespannen gezichtsuitdrukkingen
• Doelgerichte bewegingen
• Opstaande haren, met name in de nek
• Stijve houding
• Staart die zover als mogelijk over de rug gedragen wordt

Mogelijk wordt één van de honden in een hoek gedreven of komt hij angstig achter zijn baasje schuilen. De viervoeters zijn niet meer ontspannen aan het spelen maar testen elkaar, en proberen de ander te imponeren.

 

Voorwaarden luchtig spel

Je hond kan pas genieten van het spelen met andere honden als hij goed in zijn vel zit. Daarvoor is het belangrijk dat hij zich veilig voelt, je aan zijn basisbehoeften voldoet en hij zeker is van de band met zijn baasje – consequente regels zijn daarbij zeer belangrijk. Verder moet je dier goed gesocialiseerd zijn. Wanneer een hond opgroeit met weinig tot geen interactie met soortgenoten, zal hij niet weten hoe hij zich tot andere honden moet verhouden. Je viervoeter weet daardoor bij signalen van andere honden niet of het om spelen of vechten gaat.

bron: Hart voor Dieren