Woensdag 21 oktober 2015: Boswandeling
Vandaag ga ik met vrouwtje naar het bos. Als we daar met de auto stoppen, ben ik niet te houden! Heerlijk, al die verschillende geuren. Ik moet gewoon overal aan ruiken. Uit daarboven vallen allemaal blaadjes. Deze keer hebben ze mooie kleuren. Auw! Er valt een klein hard balletje uit daarboven! Vrouwtje zegt dat het een eikel is, maar zo noemt ze baasje ook weleens, en die heb ik hier niet gezien… Vrouwtje heeft haar handen vol. Ze heeft een klein tasje waar een vierkant lichtgevend doosje in zit. Die zet ze dan op drie paaltjes en dan moet ik er voor gaan zitten. Vrouwtje moppert, want ik kijk steeds de verkeerde kant op, zegt ze. Om mijn aandacht richting het doosje te trekken gooit ze met de kleine balletjes. Alsof ik dom ben?! Bij het bos lopen ook grote stukken behaard vlees. Ik kan er niet naartoe, want vrouwtje heeft mij aan de lijn. Ik hoor haar wel eens tegen mensen vertellen dat ik niet los mag, omdat ik een ‘jacht en slacht instinct’ heb. Maar ze legt het baasje toch ook niet aan de riem als hij een stuk vlees ziet? Vrouwtje stopt om de tien meter en laat dan het doosje knipperen. Gelukkig richt ze niet alleen op mij, maar ook op mini-parasolletjes die in de grond staan. Ik snap echt niet wat zij daar zo bijster interessant aan vind.
Ineens begint het heel hard te waaien, en de balletjes vliegen om onze oren. Ik wil ermee spelen, maar ze zijn zo klein.
Als we na een hele lange tijd terug zijn bij de auto, trekt vrouwtje eerst andere schoenen aan. Die andere zijn wel erg vies namelijk. Ik ben ook vies, dus voordat ik de auto in mag, maakt vrouwtje mij eerst met een handdoek schoon.
Eenmaal thuis ga ik meteen op de bank liggen. Poeh, wat ben ik moe zeg!
Donderdag 29 oktober 2015: Dagje naar het strand
Het is nog vroeg als vrouwtje druk door het huis heen loopt. Ze pakt een tas in met allerlei lekkers. Vrouwtje heeft niet gezegd dat we iets gaan doen, maar ik voel dat er iets leuks gaat gebeuren. Alsof er koekjes uit haar kont rollen, loop ik achter haar aan. Geen moment verlies ik haar uit het oog. Ik zie dat vrouwtje mijn riem pakt. Dolletjes, ik mag mee! Ik mag achter in de auto zitten, maar na een kort ritje stoppen we al. Dit ken ik, we zijn bij opa, oma en ome Timo. Timo mag ook mee en gaat gezellig bij mij achterin de auto zitten. Vrouwtje krijgt voorin de auto ook gezelschap, want tante Femke gaat ook mee. Na een lange rit stoppen we. Ik ben door het dolle heen, maar Timo ligt meer dood dan levend in de auto. Ik vind autorijden helemaal geweldig, maar Timo vindt er geen lol aan.
Na wat eten en drinken beginnen we te lopen. Oooooh, de zee! Ik wil erin, maar we moeten van vrouwtje eerst weer mooi voor het vierkante lichtgevende doosje gaan zitten. Als het lampje stopt met knipperen, mogen Timo en ik de zee in. We zijn niet de enige, want er lopen nog veel meer honden. Met z’n allen rennen we achter de bal aan. Tante Femke blijft maar gooien, dus ze zal wel last van haar arm hebben morgen.
We wandelen een heel eind, ook door de grasheuvels, waar ik fijn het opgedronken zeewater kan lossen. Ik heb nog nooit zo veel plasjes gedaan op één dag. Ik hoor vrouwtje tegen Femke zeggen dat als ik niet gauw stop, ze op zoek gaat naar een loodgieter. Geen idee wat voor rashond dat is, maar ze wil me overduidelijk inruilen als ik niet stop met plassen. Eenmaal in de auto gaan Timo en ik doodmoe liggen en doen we onze oogjes toe.
Zondag 1 november: Fietsen met vrouwtje
Vandaag heb ik een stukje met vrouwtje mogen fietsen. Het is dat ik fietsen leuk vind, want vrouwtje maakt het zichzelf wel erg makkelijk. Ik ren namelijk zo hard, dat vrouwtje niets hoeft te doen. Pas na een minuut of tien draaien we de rollen om. Het leuke aan fietsen vind ik dat ik lekker kan rennen, en ondertussen zegt vrouwtje steeds tegen mij dat ik het goed doe. We zijn deze keer niet ver van huis gegaan, want vrouwtje wilde de buurt verkennen.
Na een half uurtje rondjes rijden, kwamen we weer thuis aan. Daar heb ik eerst bijna de hele bak met slurp leeggedronken, en wat ik daarna gedaan heb kunnen jullie vast wel raden…..
