Je kan de pot op!

“Gadverdamme, er ligt kattenstront op het aanrecht!!!” Ah, hij heeft het gevonden. Mooi. Ik hoop dat de ‘boodschap’ nu duidelijk is. Maar ik denk het niet. “Waarom zit die kat in vredesnaam op het aanrecht te poepen???” Ik zie mijn Grote Baas nu als een stripfiguur voor me: rood gezicht, rook uit zijn oren en aan zijn haren trekkend. Tja, erg hygiënisch is het niet nee.

Daar komt ook de Kleine Baas aan. Ze probeert de Grote Baas te sussen. Maar hij blijft furieus: “Als ze het nog een keer doet, smijt ik haar naar buiten en komt ze nooit meer binnen!” Hallo! Pardon? Dit is niet MIJN schuld dat ik dit gedaan heb. Ik heb er gegronde redenen voor. “Ik snap niet waarom ze dit doet. Ze heeft wel last van haar buik. Ik denk dat ze gister misschien wat heeft opgelopen toen ze kort buiten was. En ongelukjes kunnen gebeuren he! Ze is nog maar negen maanden,” hoor ik de Kleine Baas zeggen. “Ik heb haar al ander voer gegeven, hopelijk werkt dat…”

Dat gaat niet werken mensen, dat kan ik je nu al vertellen. En ja, ik maak enkel binnen gebruik van het toilet. Ik kom niet zo heel veel buiten, en ik neem graag even mijn tijd. Dus om een statement te maken, plas ik nog even voor de koelkast. Zo. Snappen jullie het nu? Nee dus. De Grote Baas eist dat ik in de bijkeuken slaap vannacht. Maar daar zit geen deur in. Dus nu zijn ze bezig met stoelen en doeken om een afscheiding te maken tussen de keuken en de bijkeuken. Want tja, dat aanrecht he… Het lijkt wel een beetje op kamperen zo! Leukleuk! Als ik mijn mandje maar heb, dan is het prima.

Deze nacht gedraag ik me keurig. En dan ziet mijn Kleine Baas het licht. Nadat ze mijn Kleine Vriend naar school heeft gebracht, komt ze eerst nog terug voordat ze naar haar werk gaat. Met kattengrit. MIJN kattengrit. Het heerlijke, dunne, kleine-korreltjes en antigeurtjes kattengrit. Dat zo fijn tussen je teentjes kriebelt als je eroverheen loopt. Waarvan ik zo graag mijn zandkastelen bouw. Waar de zachte kussentjes van mijn voetjes door gestreeld worden. Mijn kattengrit was de vorige keer uitverkocht, en daarom moest ik maar een ander merk voor lief nemen. Dikke, grote, grove korrels mét geurtje. Het was nog duurder ook, maar hier kan ik niks mee. He-le-maal niks. Dus dan ga ik in protest. En hoe.
Want zeg nou zelf, jij loopt toch ook niet graag op blote voeten over een kiezelpad naar de wc? Weet je hoe pijnlijk? Beurze, rode voetjes krijg je ervan. Gelukkig is het voor eens en altijd duidelijk nu. Hoop ik. 

Ik beloof hierbij plechtig dat ik het aanrecht niet meer zal gebruiken als toilet. Tenzij er straks weer eens een geurtje aan het grit zit… de korrelgrootte niet goed genoeg is… of het te veel stuift… of….

Hathor

Beeld & tekst namens Hathor: Judith Rietveld

Ook interessant voor jou:
Bah, dat lust ik niet! 8 tips voor kieskeurige katten
Waarom verzamelen katten zo graag?