Fokkers vermoeden dat de Maine Coon is ontstaan uit paringen van Amerikaanse Korthaar katten en langharige katten die naar Amerika kwamen met Engelse zeevaarders, of zelfs met de Vikingen. Meer informatie over de oorsprong, het karakter, het houden en verzorgen van de Maine Coon lees je hier.

Informatie:

Gewicht: poes: 4,5 – 6 kg; kater: 6 – 9 kg

Vachtlengte: halflang

Vachtkleuren: alle kleuren

Oogkleur: alle kleuren

Land van herkomst: Verenigde Staten
 

Kenmerken:

Bewegingsdrang: gemiddeld

Geluidsvolume: laag

Verzorging: medium

Benodigde tijd: gemiddeld

 

Maine Coon

Een dijk van een kat.

 

 

 

Verschijning:

Volgens de rasstandaard heeft de Maine Coon een rechthoekige lichaamsvorm. De kop is iets langer dan hij breed is, met een licht hol profiel. De romp is lang en de kat heeft een brede borst. De borstelige staart is minstens zo lang als de romp. De ogen zijn groot en rond. Maine Coons komen voor in veel kleuren (niet Chocolade, Lavendel, Amber, Caramel, Chinchilla, Kaneel) en in alle tekeningen behalve Pointed. Ook is de oogkleur gevarieerd, van groen, groen-oranje tot blauw en ongelijk (een blauw en een oranje oog) in witte en tweekleurige Maine Coons.

De rasstandaard van de Maine Coon staat alle combinaties van vacht- en oogkleur toe. De middellange laag is dicht, waterafstotend en beschermt tegen vocht en sneeuw. Het is iets korter op de rug en nek. De lange borstelige staart beschermt de opgerolde kat tegen wind en kou. De oren zijn aan de binnenkant zwaar behaard en aan de uiteinden zie je de karakteristieke lynx-pluimpjes. De grote, ronde poten werken in de winter als sneeuwschoenen zodat de kat zich makkelijk kan verplaatsen zonder in de sneeuw weg te zakken.

Maine Coon

Vriendelijk, stressbestendig en dol op mensen.

Karakter:

Maine Coons zijn jeugdige clowns tot op hoge leeftijd. Deze kat achtervolgt kleine voorwerpen op de grond en houdt van interactieve spellen met mensen. Doorgaans gaat het goed met honden en kinderen en past dit ras goed bij grote en actieve gezinnen. Hoewel ze groot en wild lijken, zijn ze zachtaardig en goedaardig en hebben ze een zachte, nogal piepende stem die niet helemaal past bij het gigantische lichaam. De Maine Coon is erg mensgericht, maar zonder opdringerig te zijn. Sommigen zijn schootkatten, de meesten geven er echter de voorkeur aan om hun mensen overal te vergezellen.

Houden en verzorgen:

Zoals elke kat heeft de Maine Coon een uitgebalanceerd dieet nodig. Op de leeftijd van vijf tot tien jaar moet het dieet worden omgeschakeld naar een caloriearm dieet, maar uiterlijk wanneer de eigenaar de eerste tekenen van overgewicht opmerkt. Maine Coons houden van water, dat altijd voldoende en vers klaar moet staan.

 


Gevoeligheid voor ziekten:

In de regel is de Maine Coon een sterke, gezonde kat. Toch kunnen er rastypische ziektes en problemen zijn die te wijten zijn aan de kleine genenpoel van het ras. Het meest voorkomende probleem van de Maine Coon is heupdysplasie. Heupdysplasie kan problemen veroorzaken tijdens het lopen of de kat zelfs kan immobiliseren.

Verder kunnen symptomen van cardiomyopathie variëren van milde hartritmestoornissen tot ernstige hartproblemen. Verantwoordelijke fokkers proberen de ziekte te voorkomen door geschikte, gezonde fokdieren te selecteren en genetische zwakheden te vermijden. De aangeboren afwijkingen aan de pootjes, die vaak werden aangetroffen in de beginperiode van het fokken (extra tenen op voor- en/of achterpoten) worden tegenwoordig nog maar zelden gezien.

Maine Coon

Dol op mensen: de Maine Coon met de lynx-pluimpjes aan zijn oren.

Oorsprong en geschiedenis:

Tegenwoordig vermoeden fokkers dat het ras is ontstaan ​​uit paringen van Amerikaanse korthaar katten en langharige katten die naar Amerika kwamen met Engelse zeevaarders, of zelfs met de Vikingen. In de literatuur wordt de Maine Coon voor het eerst genoemd in 1861 met de beschrijving van een zwart-witte kat genaamd “Captain Jenks of the Horse Marines”. En in 1895 won de bruin-gestreepte Maine Coon Dame ‘Cosie’ de titel Best Cat bij de Madison Square Garden Show. Begin 1900, toen Perzische katten in Amerika in de mode raakten, leverde de Maine Coon in aan populariteit. Pas vanaf 1950 veranderde dat langzaam. In 1968 werd de Maine Coon Breeders en Fanciers Association (MCBFA) opgericht in de VS en sinds 1980 is het ras erkend door alle rasverenigingen en -federaties.

Wist je dit?

De Maine Coon is een van de oudste, natuurlijk voorkomende kattenrassen van Noord-Amerika. Er zijn veel mythen en theorieën over hun ontstaan. De naam van de Maine Coon is geen toeval, omdat de meest voorkomende kleur en het ontwerp van de Maine Coon lijken op die van een wasbeer. Deze vergelijking gaf de kat zijn naam: ‘Wasbeer uit Maine’. Oorspronkelijk werden alleen bruine Tabby’s ‘Maine Coon’ genoemd, alle andere kleuren werden ‘Maine Shags’ genoemd.

Maine Coon

De Maine Coon is bestand tegen kou en vocht.

 

Foto’s: Shutterstock