“Ik ben Frans, vernoemd naar de heilige Franciscus. Die naam past bij mij, omdat ik net als Franciscus opkom voor dieren. Niet alleen voor dieren trouwens. Ik ben een maatschappelijk betrokken mens en geloof dat alles met elkaar samenhangt: de schepping, het milieu, de samenleving en het heelal. Ik zet me daarom in voor álle levende wezens die niet voor zichzelf op kunnen komen en houd me fanatiek bezig met het klimaat. Voor de Dierenbescherming ben ik al járen collectant, dat geeft me ontzettend veel voldoening, omdat je interessante gesprekken voert én je dieren een stem geeft.”
“Iedereen kent mij in de wijk, want ik collecteer hier ieder jaar voor de Dierenbescherming. Aan het begin kreeg ik soms geïrriteerde reacties. Alsof ik langs de deuren ging voor het ‘vertroetelen van diertjes’. Ik legde uit dat de Dierenbescherming meer doet dan ‘dieren aaien’. Ik vind zelf het steriliseren van verwilderde katten om dierenleed op straat te voorkomen, een mooi voorbeeld. De Dierenbescherming draagt niet alleen bij aan het welzijn van een kat, maar zorgt er ook voor dat honderden dieren niet hoeven te zwerven. Wat is er erger dan een kat aan zijn lot overlaten? En dan hebben we het nu alleen nog maar over katten, terwijl de Dierenbescherming voor alle dieren in Nederland opkomt.
Liefde voor dieren doorgeven
Vroeger nam ik de kinderen mee met collecteren. Collecte heeft een educatief element en ik vind het belangrijk dat kinderen al vroeg leren voor dieren te zorgen en op te komen. Als ze die verantwoordelijkheid kunnen dragen, zijn ze later ook goed voor mensen. Als docent in het onderwijs heb ik daar veel aandacht aan besteed en als ik rond 4 oktober (Feestdag Sint Franciscus en niet voor niets Wereld Dierendag) in een kerk spreek als theoloog, leg ik bijna altijd een link met dieren.
Dat hart voor dieren kreeg ik mee van mijn moeder. Een zorgzame en altijd fatsoenlijke vrouw. Daarom heeft ze ons toen ze al rond de tachtig was, ook zeer verrast. Middenin de stad Emmen stond op de etalage van een slagerij ‘voordelig veulenvlees’ en dat zat haar dwars. Om drie uur ’s nachts stond ze op, pakte een verfbus en een kwast en reed in haar auto over verlaten landwegen op weg naar Emmen. Ze parkeerde haar auto bij het politiebureau en het stadhuis en liep recht op haar doel af. Ze keek of de kust veilig was en veranderde met de kwast het woord ‘veulenvlees’ in ‘beulenvlees’. Met een voldaan gevoel reed ze naar huis en kroop weer, met haar pyjama nog aan, in bed. Bij het krieken van de dag belde ze me op, ze kon het niet voor zich houden, het moest gedeeld worden. Die intrinsieke drang om dieren een stem te geven, is mij dus met de paplepel ingegeven. Door te collecteren kan ik die stem delen, wees goed voor dieren en heb respect voor alles wat leeft!” –
Frans Koevoets, collectant in het Gelderse Dieren.
Word collectant
Dit artikel is tot stand gekomen middels een samenwerking met De Dierenbescherming.
