Nieuw wetenschappelijk onderzoek dat de communicatie tussen verschillende soorten verkent, heeft ontdekt dat de toonhoogte van vrouwenstemmen toeneemt wanneer ze honden aanspreken met grotere ogen.
Het onderzoek werd uitgevoerd door een groep wetenschappers van de Universiteit van Lincoln, VK, de Universiteit van Sussex, de Universiteit van Saint-Etienne en de Universiteit van Arkansas in Little Rock. Het artikel ‘Het Puss in Boots Effect: Hondenooggrootte Beïnvloedt Taal Gericht op Huisdieren bij Vrouwen’ bevestigt dat taal gericht op huisdieren (TGH) overeenkomt met eerder onderzoek naar taal gericht op baby’s, waarbij het fenomeen van neotenie, het behoud van jeugdige kenmerken bij volwassen zoogdieren, betekent dat honden met grotere ogen een toename in het toonbereik van vrouwenstemmen veroorzaken.
Waarom die ‘babytalk’?
In de loop der jaren zijn er veel redenen gesuggereerd voor TGH, van het trekken van de aandacht van honden tot het bevorderen van een sociale band en het oproepen van zorggedrag bij de eigenaar. Het team voerde een spraaktest uit met 21 mannelijke en 24 vrouwelijke deelnemers om de toonhoogte te beoordelen die werd gebruikt bij het aanspreken van afbeeldingen van honden waarvan de ooggroottes waren gemanipuleerd om te vergroten of te verkleinen vanaf hun rasstandaard. Meer dan 400 mensen werd ook gevraagd om het geslacht, de leeftijd en de ‘schattigheid’ van de afbeeldingen te beoordelen in een online enquête. De onderzoekers bevestigden dat een grote ooggrootte taal gericht op huisdieren bij vrouwen opwekte, maar niet bij mannen. De vrouwen beoordeelden ook honden met een 30% grotere ooggrootte als jonger dan honden met ogenschijnlijk kleinere ogen.
Holly Root-Gutteridge, Postdoctoraal Onderzoeker aan de Universiteit van Lincoln, zei: “Het onderzoek vertelt ons een nieuw feit over hoe mannen en vrouwen anders reageren op ‘schattigheid’, zelfs op een onbewust niveau, omdat mannen minder reageerden op de veranderingen in ooggrootte dan vrouwen. Het bevestigt ook dat we als mensen meer reageren op de waargenomen jeugdigheid van dieren.”
Er is zoiets als ’te groot’
Jemma Forman, Doctoraal Onderzoeker aan de Universiteit van Sussex, zei: “Vrouwen vergroten het bereik van hun stemmen wanneer ze naar grotere ooggroottes kijken. Omgekeerd, wanneer de ooggrootte te groot wordt en er onnatuurlijk uitziet, treedt het ‘uncanny valley’-effect op, waarbij de honden over het algemeen minder aangenaam zijn om naar te kijken en verontrustender worden. “Dus vrouwen spreken met een minder overdreven stemmenbereik tegen honden met grote, onnatuurlijke ooggroottes. Dit effect is duidelijker zichtbaar bij rassen zoals de Mopshond of de Pomeriaan, rassen die al relatief grote ogen hebben voor hun kopgrootte.”
Raffaela Lesch, Assistent Professor in Zoölogie en Bioakoestiek aan de Universiteit van Arkansas in Little Rock, zei: “Bij het analyseren van de akoestische gegevens van alle deelnemers was het indrukwekkend om te ontdekken hoe bepaalde deelnemers hun stemmen moduleerden. Tijdens interacties met honden kunnen we het echt niet helpen om dit zeer specifieke type spraak te gebruiken, en het lijkt erg op het soort spraak dat we rond kleine kinderen gebruiken.”
Het volledige onderzoeksartikel is online te lezen (Engels):
www.jbe-platform.com/content/journals/10.1075/is.22032.for
