Het valt niet altijd mee om een hond te hebben met een rugzak en zeker niet als het een zogenoemde breedbekkikker is. Begrijp me niet verkeerd: Diesel is mijn grootste vriend, maar hij heeft een lange en dieronvriendelijke geschiedenis. Hij is ‘van ver’ gekomen, stond op de nominatie voor euthanasie, nu een zeer geliefd en volwaardig functionerend gezinslid binnen een huishouden met vijf andere honden.

Maar dit is niet altijd wat anderen in hem zien. Hij is ook een flinke jongen met een overdrive die van nul naar tien kan binnen een fractie van een seconde. Daarom houd ik altijd rekening met zijn ‘beperkingen’ wat betreft sociale vaardigheden. Zodoende boek ik nog altijd vooruitgang, ook in de omgang met voor hem onbekende soortgenoten. Normaliter navigeer ik met hem probleemloos tussen andere wandelaars en hun honden door. Maar bijzondere situaties blijken soms moeilijk te voorkomen. In het bos werd Diesel ooit bereden door een erg voortvarende Berner Sennen-reu en ook werden we ooit belaagd door een loslopende Bordeaux Dog die dan wel Buddha heette, maar weinig vredige bedoelingen uitdroeg. Geeft niets, Diesel vond het niet leuk, ik ook niet echt maar zulke dingen gebeuren soms. Daarnaast heb ik Diesel goed onder controle en er zijn gelukkig geen gewonden gevallen.

“Ronduit grievend is het gebrek aan begrip van sommige hondeneigenaren wanneer je ze vraagt om hun hond even bij zich te roepen.”

Ronduit grievend is echter het gebrek aan begrip en inlevingsvermogen van sommige hondeneigenaren wanneer je ze vraagt om hun hond even bij zich te roepen. Meestal krijg ik te horen dat ik niet bang hoef te zijn, omdat de hond niets doet. Ik ben niet bang, Diesel is ook niet bang en daar zit nu juist het knelpunt. Diesel reageert al lang niet meer op iedere hond maar men heeft vaak niet in de gaten dat hun hond nogal confronterend gedrag vertoont. Na de juiste wijze van kennismaken kan Diesel met de meeste honden wel overweg maar een ‘overval’ wordt door hem niet gewaardeerd.
Mijn immer aangelijnde Diesel, genoot recent van wat vrijheid aan de lange lijn. Slechts gescheiden door een sloot zag ik een grote Rottweiler op ons afstormen. Rottweiler in razende vaart door de sloot. Gelukkig luistert Diesel en stond in no-time netjes naast mij, maar helaas geen tijd meer om om te keren en de confrontatie met de Rottweiler uit de weg te gaan. Ik ken de Rottweiler, een jonge ongecastreerde reu die graag met een opgeheven kop en staart, recht op andere honden af komt. Om een of andere reden is de Rottweiler nooit aangelijnd terwijl hij voor geen meter luistert. Ik riep naar de eigenaar of hij hem bij zich wilde roepen want Diesel was zeer zeker ‘not amused’ over het feit dat de hond recht voor zijn neus stond zonder ons enige ruimte te verschaffen. Vanaf dit moment kreeg ik een nogal stevige scheldpartij van de Rottweiler eigenaar over mij heen. Ik bespaar u de details, het was niet erg netjes. Intussen ging Diesel ernstig uit zijn dak, de Rottweiler bleef op ons afkomen op een niet al te sociale manier. Maar ondanks alles lukte het mij om te voorkomen dat Diesel de Rottweiler te pakken kreeg door de hond een paar flinke tikken te verkopen waarmee ik hem op afstand hield. Daar ben ik niet trots op maar geloof me, het alternatief was een ernstig gevecht. Het is niet prettig maar ook potentieel gevaarlijk om een dergelijke hond ‘aan te pakken’. Er is overigens niets mis met deze Rottweiler, hij heeft alleen een eigenaar die niets van hondengedrag begrijpt. Intussen ging meneer dan ook fanatiek door met mij de huid vol te schelden in plaats van de hond beet te pakken. De hond bleef ons ook onverminderd fanatiek tegemoet treden.  Waarschijnlijk verhinderde de omvang van de man hem om de sloot over te steken en ons te verlossen van zijn dreigende hond, wat hem er echter niet van weerhield om mij uit te maken voor dikke koe. De relevantie van deze opmerking met betrekking tot deze situatie ontging mij echter volledig en ter uwer informatie omschrijf ik mijzelf eerder als een Belgisch werkpaard: omvangrijk maar uiterst functioneel.

Gelukkig was de vrouw van de eigenaar intussen ter plaatse, ze was om de sloot heen gerend en kreeg de Rottweiler te pakken. En daar ging ik, met knikkende knieën terug naar huis onder een nog steeds voortdurende scheldkanonnade van meneer. Alles is dus met een sisser afgelopen maar ik vraag me tot op de dag van vandaag af waar wij dit aan hadden verdiend? Wat mij echter de meeste zorgen baart is de vraag wat er gebeurd zou zijn als dit wel op een gevecht was uitgelopen? Als de honden het al overleefd zouden hebben, wat zouden dan de consequenties voor Diesel zijn geweest? Het gebeurde al niet zelden dat na een ernstig gevecht in ieder geval één van de honden in beslag werdgenomen met alle gevolgen van dien. Ik moet er werkelijk niet aan denken….

“Veel Staffords zijn moeilijk te herplaatsen omdat hun verblijf in het asiel hen extra veel stress oplevert en de agressie naar andere honden toe vergroot.”

De aanleiding tot het neerpennen van deze gebeurtenis is dat er veel Staffords en gelijkwaardige rassen in asiels verblijven. Veel van deze honden zijn minder makkelijk te herplaatsen omdat het verblijf van deze honden in de asielen hen zeer veel stress oplevert en de agressie naar andere honden toe vergroot. Het herplaatsen van deze honden moet dus zeer zorgvuldig gebeuren, bij mensen die ervaring hebben met dergelijke hondenrassen, de tijd en geduld hebben om de hond tot rust te laten komen en die weloverwogen de verantwoording nemen om deze honden een veilige en eerlijke kans te geven op een nieuw leven.
Diesel was afkomstig uit zeer dieronvriendelijke omstandigheden, hij heeft een jaar lang in het asiel doorgebracht waar ik vrijwilliger ben. In die tijd heb ik bijna dagelijks met hem gewerkt om hem een uitlaat te geven voor zijn stress en opwinding en om hem alternatief gedrag aan te leren. Desondanks heeft hij het erg moeilijk gehad en in combinatie met een zeer instabiel eerste levensjaar vertoonde hij zeer ongewenst gedrag waardoor er niemand genegen was om hem te adopteren. Hij werd door Stichting Dier en Project, in overleg met het desbetreffende asiel, op het nippertje gered van het definitieve spuitje. En dat is eigenlijk een unicum te noemen, want de mensen die de ervaring, kennis en geduld hebben om deze honden een veilig bestaan te bieden zijn erg dun gezaaid.
Daarom wil ik zo graag een beroep doen op alle hondeneigenaren om deze honden letterlijk en figuurlijk wat ruimte bieden. Laat alsjeblieft jouw hond niet op aangelijnde honden afrennen en als een andere hondeneigenaar je vraagt om jouw hond even te roepen, doe dit dan ook. Want om honden zoals Diesel een kans te kunnen bieden, hebben we verantwoordde hondeneigenaren nodig en ook al ‘doet jouw hond niets’, laten we de mensen die de breedbekkikkers een tweede kans kunnen bieden niet ontmoedigen door ze bloot te stellen aan onnodige scheldpartijen, onbegrip en risico’s.

Maaike van Rooy
Big Smile Project

Foto’s: Jasper Stenger/PawPrintz

Meer weten? Big Smile Project
Helpen? Doneeractie

Lees de reportage over het Big Smile Project in Hart voor Dieren