“Ik heb ADHD. Nou ja, in elk geval een vleugje. Aldus de vriend van Martine, alsof hij er voor geleerd heeft. Hij schuift hier sinds een jaartje door mijn huis en tuin heen. Geschikte vent wel, maar of hij zelf de rust kan bewaren is ook maar de vraag.”

Maar goed, ik zou het zelf gewoon ‘enthousiasme’ noemen. Ja, enthousiast, dat ben ik wel. Overigens een beetje raar om mezelf zo te introduceren. Maar dan weten jullie die eigenschap alvast van me.
Ik ben dus Ko, of Kootje, of Dakota. Of ik een gespleten persoonlijkheid heb? Nee hoor, maar Martine kan niet kiezen. Dakota heet ik eigenlijk, maar zo noemt ze me nooit; tenzij ik in mijn enthousiasme iets kapot heb gemaakt. Per ongeluk natuurlijk, maar dat snap je wel.

De mevrouwennaam die ik noemde is dus mijn baasje. Een grote lieve schat. Ze is bijna nooit boos, ze moppert af en toe een beetje. Samen wonen we midden in het bos. Oké, bijna samen. Ze heeft nogal een hart voor dieren namelijk. Er wonen hier namelijk ook nog – schrik niet – twaalf katten. Twaalf! Misschien dat ze fan van Cruijff was, ik heb geen idee. Eerder had ik nog wat vriendjes van mijn eigen soort, maar die zijn er helaas niet meer, overleden. Ik vind dat eng; het liefste heb ik zoveel mogelijk om me heen. Ik lijk een beetje op Martine, bedenk ik net.

Kootje

En dan is er nog haar vriend, die vindt dat ik een beetje druk ben, Martin. Ja ik weet het… Peppi en Kokki zijn er niks bij. Ik kan er niks aan doen, maar man wat word ik enthousiast als hij er weer eens is. Hij woont nogal een eindje weg, ze hebben allebei een drukke baan – je kent het wel. Oh ja, ik ben dus ook een beetje jaloers; ze knuffelen best veel. Ik kan dat beter, maar ben geen mens. Als hij er is grijp ik er dus wel eens naast.

Verder heb ik niks te klagen hoor. Eten komt op tijd, we hebben een megatuin en rondom bos en Martin is er echt niet elke dag. “Maar wat ben je dan?” hoor ik je denken, want dat is voor de mens nogal belangrijk,  schijnt. Ik ben een kruising, wat een stom woord. Mijn mama en papa waren een Canadese Herder en een Golden Retriever. In willekeurige volgorde, want dat weten ze niet. Misschien moet ik Spoorloos eens inschakelen.

Dikke blaf (want pootjes doe ik niet aan),                      

Kootje

(uit: Hart voor Dieren april 2020)
Kootje heeft elke maand een column in Hart voor Dieren

nieuwsbrief