Tijdens het jaartje als vrijwilliger voor het herplaatsen van power breeds, kwam King op mijn pad. Deze Staffordachtige van zeven jaar was dringend op zoek was naar een nieuw thuis. Hij werd tijdelijk opgevangen door een jongedame die op het punt stond te bevallen. Zij kon hem echter niet langer houden, omdat ze geen risico wilde lopen straks met een kruipende baby in huis. Mijn eerste gedachte was: Waarom zou dat een probleem zijn?

King was blind. Het verhaal daarachter was vreselijk. King woonde met enkele andere viervoeters samen en zijn baasje had steeds het beste met hen voor.Na zijn relatiebreuk zag hij echter geen uitweg meer, en beroofde zichzelf van het leven.Zijn ex werd nadien met alles ‘opgezadeld’.  Vond zelf geen enkele oplossing voor de dieren.Een aanvraag naar een asiel toe was haar ook te veel, of misschien te duur…
De meeste mensen die geen enkele moeite, noch tijd, noch geld in hun huisdier willen steken, laten hun dieren op een verschrikkelijke manier achter in een bos, of aan een paal. De ex zag geen enkele andere manier dan de dieren hun baasje achterna te laten gaan.King en zijn huisgenootjes zijn letterlijk door de lucht gevlogen. Zij woonden op een appartement en alle honden liepen door de val breuken en blessures op. En King? Na zeven jaar ging voor hem het licht uit. Een zware hersenschudding bracht blijvende neurologische schade toe.

Vertrouwen niet geschaad

Via via werd King toen opgevangen door de dame die de organisatie contacteerde, om mee naar een nieuw thuis te zoeken voor hem voordat haar kindje zou geboren worden.We hadden geen idee wat voor hond we zouden aantreffen toen we bij haar aan kwamen. Zou hij angstig zijn, wantrouwig, defensief? Bij aankomst stond hij bovenaan de trap bij het flatje ons op te wachten. Keek letterlijk in het ongewisse met zijn glazige ogen, neus vooruit, redelijk gespannen houding. Wat uiteraard ook wel spannend is; als je van alles hoort, maar niets ziet.Toen ik zijn naam noemde met zachte stem, begon hij te kwispelen. Zo veel meegemaakt, en toch steeds vertrouwen hebben in de mens… Een mens wordt van minder wantrouwig. We werden heel hartelijk onthaald. Even wat opspringen, tot zijn neus ineens zijn werk ging doen. King ging uit zichzelf netjes zitten, toen hij de snoepjes rook. Op het eerste gezicht een geweldige hond met een geweldig karakter.

Blindengeleidemens

Wandelen met hem was best een opgave. Ruiken aan struiken, paaltjes, putten, overal obstakels waar je blindengeleidemens moet zijn. Maar wat een lieverd was hij!Nog even de procedure doorlopen, en dan weer naar huis rijden met gemengde gevoelens. Dan ga je jezelf afvragen of je voor zo’n arme ‘sukkelaar’ wel een goede thuis gaat vinden. Maar gelukkig zijn er nog wel enkele mensen met hun hart op de juiste plek. Nog geen twee weken later, nadat zijn foto met verhaal op Facebook gepubliceerd werd, was er na heel wat belangstelling een kandidaat die de perfecte match bleek te zijn. King woont nu bij een man die ik tot op de dag van vandaag zo dankbaar ben, omdat hij zich heeft ontfermtd over die knappe lieve hond en zijn blindengeleidemens wilde zijn.

Wendy van de Auwera
Big Smile Project

Meer weten? Big Smile Project
Helpen? Doneeractie

Lees de reportage over het Big Smile Project in Hart voor Dieren