Als vrijwilliger binnen het hondenteam van het dierenasiel maakte ik destijds kennis met Rusty. Hij behoort tot het ras American Stafford, het type van de sterke jongens/meisjes en stoere knapen. Over zijn verleden was niet bijster veel bekend maar hij bleek al meerdere keren binnen een asiel te zijn opgevangen. Zijn opvoeding liet duidelijk te wensen over en dan kun je al bijna raden wat er aan zijn komst naar het asiel vooraf is gegaan. En zoals zo vaak het geval is: soortgenoten kon hij niet echt waarderen.

Daarbij was Rusty behept met wat medische problemen en alles bij elkaar zag zijn toekomst er in het geheel niet rooskleurig uit. De categorie Hoog Risico geldt dan toch echt wederkerig! Als een hond als een risico wordt bezien is de kans op doding hoog. Rusty’s voorkomen was ook enigszins afschrikwekkend, brede kop, luide blaf en de typische blik in zijn ogen. Voor de mensen die hem niet konden of wilden lezen, leek hij wellicht bedreigend en onbetrouwbaar. De mensen die de moeite namen om de hond wel te leren kennen vonden direct een ingang bij hem.

Gedurende zijn asieltijd bleek dat Rusty leergierig was en zelfs Doggydance was hem niet te min. Sociale vaardigheden werden geoefend gedurende de wandelingen met soortgenoten. Uiteraard wel met muilkorf want door ongelukkige omstandigheden hadden we geleerd dat Rusty zich absoluut niet op de kop liet zitten door een andere hond en dan ook aanspraak maakte op al zijn krachten tijdens het gevecht. Veel negatieve ervaringen en zijn natuurlijke aanleg waren de voedingsbodem voor dit gedrag. En toch wilde we bewerkstelligen dat hij het hysterische gedrag tegenover soortgenoten achterwege zou laten. Oefening baart kunst en er waren tenminste drie honden in wier gezelschap Rusty een volkomen normale wandeling kon maken zonder te fixeren. Trots op Rusty en zijn vorderingen en trots op de vrijwillige leden van ons hondenteam die dit alles voor elkaar wisten te krijgen.

En dan komt de dag dat de deskundigen binnen een moment opname de honden in het asiel beoordelen. Ik kan u vertellen dat je in aanvang als Hoog Risico hond al met 2-0 achterstaat. Misschien zelfs al met 2 poten in het graf staat. Rusty was volgens hen niet trainbaar, dus ook niet herplaatsbaar! Gezien de hele situatie was de slotconclusie dat het voor Rusty toch echt beter was om hem zijn rust te gunnen, zoals men doding zonder medische noodzaak ook wel pleegt te noemen. Het moment dat mij dat ter oren kwam zal ik nooit, maar dan ook helemaal nooit, meer vergeten! Voor mij was de maat vol, overvol!

Eerder waren andere honden met vermeend probleemgedrag Rusty al voorgegaan, maar  tot op zekere hoogte kon ik daar nog wel mee leven. Maar knagen deed het altijd.  Bovendien groeit een mens in bewustwording én beoordeling door de intensieve omgang met dit soort honden. Ik ben me er volledig van bewust dat vrijwilligers geen deel uitmaken, inspraak hebben, ten aanzien van het te hanteren beleid maar deze beslissing dreunde gevoelsmatig in tegen alles wat ik in me had! Vanachter een bureau mag men niet (ver)oordelen en een momentopname in handen van een, voor hem, onbekende zogenaamde deskundige mag niet tot een doodsvonnis leiden. Bovendien zijn de vrijwilligers wel de veldwerkers, zoals ik ze durf te benoemen. Wij trekken er met de honden op uit, ervaren hun gedrag onder diverse omstandigheden en bemerken hun (al dan niet) vooruitgang. Alle tijd en energie die we in Rusty hadden gestoken, en met duidelijk resultaat, zou dus voor niets geweest zijn. Hoe onrechtvaardig voelde dit. Rusty is geen makkelijke hond, je kunt je handen vol hebben aan hem, zeker als je vreemde, andere honden tegen komt. En een goede baas voor hem vinden is echt geen sinecure, maar waarom zou hij dood moeten? En waarom werd er niet met man en macht gezocht naar het spreekwoordelijke dekseltje op dit, weliswaar bij vlagen niet gemakkelijke, potje.

Rusty heeft onuitsprekelijk veel geluk gehad. De ‘Rusty-fans’ hebben de krachten gebundeld en waren domweg niet van plan om Rusty het leven te laten ontnemen. Het heeft heel wat voeten in de aarde gehad. Maar Els van Dier en Project heeft hulp geboden. Rusty werd veilig ondergebracht bij deze stichting. Eeuwig dankbaar dat we deze kans kregen en dat Els dit avontuur aan ging. Na een enigszins roerige periode volgde er een zeer welkome onverwachte wending in zijn gast-opvang, want sinds enkele maanden woont Rusty nu definitief en naar ieders volle tevredenheid bij een van zijn ouwe trouwe vrienden uit zijn asieltijd. Geholpen door andere trouwe maten, wordt hij elke middag uitgelaten als zijn baasje moet werken. Hij gaat wandelen in het bos, soms met bevriende honden (jazeker!) en hun baasjes. Eens per week mag hij gebruik maken van een uitlaatveld van een oud-uitlaatster, zodat hij eens heerlijk los van de lijn en zonder muilkorf kan snuffelen en rennen.

Rusty was bijna één van de velen die betrekkelijk anoniem in de dodenton belanden, slechts een nummer in een lange rij van dodelijke slachtoffers. Godzijdank werd hij één van de weinige honden met een rugzak die de kans kregen… Rusty staat voor mij, (en met mij vele anderen, dat weet ik zeker) symbool voor een nieuwe tijd, waarin het eindelijk eens anders geregeld moet gaan worden voor honden zoals hij. Voor mij een hele goede om vol overtuiging in de werkgroep van het Big Smile Project te stappen. Want dit project is precies waar wij als hondenteam al jaren om vroegen en over droomden. Dan kunnen we vele honden als ‘onze’ Rusty helpen, en wellicht eenzelfde mooie toekomst geven. Natuurlijk realiseren we ons terdege dat er niet voor iedere Hoog Risico hond een veilige plaats bestaat binnen de mensenmaatschappij, maar een eerlijke kans verdienen ze allemaal! Alle vooroordelen de wereld uit! Zou het dan toch kunnen gebeuren? Wij vinden dat het moet, en we gaan er voor. Met Rusty als boegbeeld, van ons Eindhovense Big Smile Projectje.

Rusty heeft geen makkelijk leven gehad, maar uiteindelijk kwam op tijd het geluk op zijn pad en leidt hij nu een leven als een prins. Rusty jongen, je moest eens weten wat je allemaal teweeg hebt gebracht 😊

Ettie, april 2019

Lees ook: Het hoe en waarom van Big Smile

Meer weten? Big Smile Project
Helpen? Doneeractie